Concluderend, de Dood als Bondgenoot
Bij de behandeling van dit onderwerp is een van de kernthema’s het belang van het uitspreken van “ik vergeef je” en “ik houd van je” in ons leven. We hebben het nodig om onze onafgemaakte zaken af te ronden en onze persoonlijke helende reis te gaan maken. Pas dan kan de dood onze bondgenoot. worden.
Met de dood als bondgenoot krijgen we een uniek perspectief op het leven, houden we onze prioriteiten in de gaten en ons leven in balans. We willen, in tegenstelling tot een letterlijke dood, zo vaak mogelijk het helende van een symbolische dood ervaren. Dat komt gedurende het leven in de vorm van verlies, bijvoorbeeld door ziekte. Veel cliënten zeggen dat kanker hen ervan heeft doordrongen dat het leven volledig geleefd moet worden. We kennen ook individuen die ervoor hebben gekozen om te sterven in plaats van hun omstandigheden of leefsysteem aan te passen. In de westerse wereld weten we niet goed “hoe” iets genadevol en in schoonheid te laten sterven. We zijn misschien vergeten hoe we die delen van ons leven die ons niet langer dienen los te laten, en maken dardoor een wedergeboorte van een nieuwe baan of relatie, een nieuw fysiek lichaam of een nieuw leven onmogelijk. Als we een symbolische dood ervaren worden we opnieuw geïnformeerd door wat echt belangrijk is in het leven, wat aanzet tot veranderingen die noodzakelijk zijn om uiteindelijk vredig te kunnen sterven.
Het is belangrijk om te leren hoe de giftige negatieve energieën uit ons lichtend energieveld kunnen worden gereinigd omdat we nooit weten wanneer de dood bij ons zal aankloppen. Om dierbaren te kunnen helpen door het stervensproces heen te gaan is het belangrijk dat wij daar zelf, op symbolisch niveau, al doorheen te zijn gegaan. Maak een levenssamenvatting van ons leven en zie de details. Rond de onafgemaakte zaken af. Laat emoties van je af glijden en bekijk het leven op energetisch niveau, niet op persoonlijk niveau. Het kan helpen om samen met een groep vrienden ons eigen sterfbed zoals we het voor ons zien in scene te zetten.
De dood is slechts een poort en deze poort moet ervaren worden om het te kunnen begrijpen. Er alleen over lezen is onvoldoende. We moeten de ervaring op symbolisch niveau kennen zodat we een ander die overgaat kunnen bijstaan, of kunnen helpen los te laten om in een nieuw leven wedergeboren te worden. Als wij ons realiseren dat de dood onze bondgenoot kan zijn omdat die ons toestaat volledig in het leven aanwezig te zijn, dan worden we rotsen in de branding te midden van de storm van het leven. We begrijpen de stappen van dood en wedergeboorte.